Het boek gaat over een aantal vrienden die na de eerste wereldoorlog hun leven weer proberen op te pakken. Ieder heeft zijn/haar eigen zichtbare of onzichtbare littekens aan de oorlog overgehouden. Zowel degene die aan het front gevochten hebben als de thuisblijvers.
Op zoek naar een nieuw begin is het vervolg op Mijn liefste. Het boek is los leesbaar en prima te volgen, maar toch raad ik aan om eerst het eerdere boek te lezen. Zelf heb ik dat niet gedaan en heb toch het gevoel dat ik hierdoor wat gemist heb in het verhaal. Het duurde lang voordat ik de personages en hun achtergronden beter leerde kennen en mee ging leven met wat er gebeurde.
Na het lezen van de samenvatting van Mijn liefste ben ik er van overtuigd dat ik meer genoten zou hebben van het tweede deel als ik de boeken op volgorde had gelezen.
Het boek zet een reëel en soms ontluisterend beeld neer van het leven na de oorlog. Riley en Peter hebben gevochten voor hun land en nu moeten ze iedere dag weer vechten tegen de opgelopen trauma's. Toch wordt er van hen verwacht dat ze weer "gewoon" verder leven en werk zoeken. Het is een tijd waarin mensen niet spreken over de oorlog, hun gevoelens of over relaties Het was een perfecte tijd om nergens over te spreken. Niemand wilde een ander ergens aan herinneren. Alsof ook maar iemand het vergeten was.
Dat dit heel beklemmend werd voor de hoofdpersonen wordt heel treffend neergezet.
Toch zijn er ook mooie en ontroerende momenten, zoals wanneer je leest hoe Julia, de vrouw van Peter, probeert te veranderen. En ook de manier waarop Riley en zijn vrouw Nadine proberen hun leven en hun relatie weer op de rails te krijgen is een prachtig verhaal.
Op zoek naar een nieuw begin wordt verteld vanuit het perspectief van alle hoofdpersonages. Zo krijg je het totaalplaatje van gebeurtenissen en emoties te zien. Als lezer zie je het verschil tussen wat de personages zouden willen zeggen en wat ze uiteindelijk echt vertellen. Ook zie je hoe woorden anders opgevat worden dan dat ze bedoeld zijn. Triest is dat vaak, en heel begrijpelijk gezien de omstandigheden.
Het duurde vrij lang voordat de personages echt voor me gingen leven, waarschijnlijk omdat ik het voorgaande deel niet gelezen had. Hierdoor pakte het verhaal me toch niet helemaal. Pas tegen het einde van het boek werd ik helemaal meegesleept. Nu komt het verhaal heel dichtbij en raakt je hart.
Een andere reden dat ik niet in het verhaal getrokken werd was de manier van schrijven. Dit was erg uitgebreid en niet echt vlot te noemen. Hoewel het verhaal boeide kon ik toch (in het eerste deel) zonder moeite het boek wegleggen. De stijl wist me niet het verhaal en de levens van de personages in te trekken.
Het einde van het boek is een aantal jaren later in 1927 en vertelt hoe het nu met de hoofdpersonen is. Het laat het leven door de ogen van verschillende personages zien, ook de kinderen van Peter geven hun kijk op hun leven en hun ouders. De een liefdevol, de ander genadeloos hard. Dit slot is prachtig gedaan, het is mooi en triest tegelijk. Zoals het in het hele boek is, is ook het einde oprecht, reëel, warm en wat hard.
Ondanks de moeizame start ben ik blij dat ik dit boek gelezen heb.
Tekst achterflap
Londen. April 1919. De grote oorlog is ten einde. Daarvoor, toen de wereld nog zo anders was, is Nadine Waveney in een uitspatting van verliefdheid met haar jeugdliefde Riley Purefoy getrouwd. Maar Riley is gewond en verminkt teruggekeerd, een normaal leven lijkt onbegrijpelijk en liefde onbevattelijk. Terwijl ze op huwelijksreis zijn in een Europa dat in as ligt, verlangen ze (ieder voor zich en in stilte) naar een huwelijk vol liefde en passie in plaats van afhankelijkheid en meelijden.
Peter Locke, Riley's voormalige kolonel is geestelijk getraumatiseerd teruggekeerd naar Locke Hill in Kent. Zijn neurotische vrouw probeert met hun pasgeboren zoon een enigszins normaal gezinsleven op gang te brengen, maar dat wordt bemoeilijkt door Peters herinneringen aan de oorlog.
Toch ziet niet iedereen de toekomst somber in, Rosé Locke (Peters nichtje en Rileys voormalige verpleegster) beseft dat er voor haar als vrouw onafhankelijkheid in het verschiet ligt.
Voor hen die gevochten hebben, voor diegene van wie de wonden geheeld zijn en voor de personen die achtergebleven zijn, is 1919 het jaar waarin de realiteit onder ogen gezien moet worden, waarin men hoop na wil streven en een nieuw begin het ultieme doel is. Op zoek naar een nieuw begin is een dappere en briljante ode aan een periode waarin de oorlog diepe wonden heeft nagelaten, en het is even ontroerend als inspirerend.