Kreeg vorige week een erg leuke mail met in het kort deze mail:
Bij dezen nodig ik je graag uit voor onze Crossing Border borrel op zaterdag 16 november. Al onze drie gastauteurs zullen aanwezig zijn: Richard Russo, Deborah Levy en João Ricardo Pedro.
Eerlijk gezegd ken ik de schrijvers nog niet, maar dat maakt het ook juist weer boeiend om te gaan omdat ik zo met nieuwe schrijvers kennis kan maken en misschien wat van ze kan gaan lezen. Ik heb inmiddels al wat informatie over de schrijvers, dus mijn boeken/schrijver kennis is in ieder geval al weer wat gegroeid.
Richard Russo heeft een hartverscheurend verhaal geschreven over zijn moeder, wat hij pas heeft kunnen doen nadat ze was overleden. Dit memoir zal veel bij lezers losmaken, omdat we nu eenmaal allemaal een moeder hebben of hebben gehad – zij het lang niet allemaal een met een obsessieve compulsieve stoornis.
Richard Russo (1949, Johnstown) woont met zijn vrouw afwisselend in Maine en in Boston. Zijn romans Empire Falls (Signatuur, 2004) en Brug der zuchten (Signatuur, 2008) kwamen allebei op de Nederlandse bestsellerlijst terecht. Voor Empire Falls won hij de prestigieuze Pulitzer Prize. Ook zijn romans Het inzicht van Griffin en Schadevolle jaren verschenen bij Signatuur respectievelijk in 2010 en 2011.
De beroemde Britse dichter Joe Jacobs betrekt samen met zijn vrouw Isabel, die oorlogsverslaggeefster is, en hun dochter Nina een vakantievilla in Frankrijk. Een bevriend stel voegt zich bij hen. Aan onderlinge spanningen ontbreekt het allerminst. Katalysator in het geheel vormt Kitty, een jonge vrouw die naakt in het zwembad wordt aangetroffen. Dood, lijkt het. Een boekingsfoutje, blijkt het. Ze laten haar blijven. Kitty is iemand die óf irritatie of beschermingsdrang oproept.
Deborah Levy (Zuid-Afrika, 1959) woont in Londen. Ze is begonnen met het schrijven van verhalen, maar daarna maakte ze voornamelijk scenario’s en toneelstukken, die onder andere door de Royal Shakespeare Company opgevoerd werden. Terug naar huis is in de Angelsaksische wereld een groot succes en was een van de finalisten voor de Man Booker Prize 2012.
Augusto Mendes is een welgestelde dokter, die tijdens de dictatuur van Salazar de stad verlaat om in een ver en afgelegen dorp te gaan wonen, niemand weet waarom. Zijn zoon Antonio Mendes komt getraumatiseerd terug van de oorlog in Angola, waar hij twee keer naartoe is gestuurd. Dan komt diens zoon Duarte Mendes, de eigenlijke hoofdpersoon, een begenadigd pianist – die de muziek helemaal de rug toekeert. Hij beseft dat ook hij is aangeraakt door deze beladen familiegeschiedenis, en dat hij degene is die het een plek moet geven.
João Ricardo Pedro (1973) is van huis uit technisch ingenieur en werkte meer dan tien jaar in de telecommunicatie. In de lente van 2009 werd hij ontslagen en kon hij zijn langgekoesterde droom vervullen: een roman schrijven. Hij ontving er prompt de literaire prijs LeYa voor, waarmee een geldbedrag is gemoeid van € 100.000,-.
Wanneer ik geweest ben komt er uiteraard hier weer een verslag met foto's.
Labels: Nieuws
Richard Russo heeft een hartverscheurend verhaal geschreven over zijn moeder, wat hij pas heeft kunnen doen nadat ze was overleden. Dit memoir zal veel bij lezers losmaken, omdat we nu eenmaal allemaal een moeder hebben of hebben gehad – zij het lang niet allemaal een met een obsessieve compulsieve stoornis. 
