De cover van dit feelgood boek past erg goed bij het verhaal. Dit is precies de Sugar zoals ze in het boek beschreven wordt. Ontspannen op haar dakterras vol met bloemen en met haar bijen.
Over haar bijen staat op de cover: Sugar Wallace gelooft niet in liefde op het eerste gezicht. Haar bijen gelukkig wel...
Dit klinkt misschien vreemd maar het klopt wel, Sugar heeft een band met haar bijen. Niet alleen omdat ze imker is maar omdat er iets bijzonders is tussen bijen en de hoofdpersoon van het verhaal. Een (klein) deel van het verhaal wordt zelfs verteld door bijenkoningin Elisabeth de zesde.
Het is wel even wennen om een roman te lezen waarbij zo nu en dan het verhaal vanuit het perspectief van een bijenkoningin wordt verteld. Maar het heeft ook iets aparts en grappigs en naarmate je verder in het boek komt ga je er als lezer steeds meer in mee.
Vanaf het begin leest het boek prettig en belooft het een ontspannen leeservaring te worden. Toch werd ik tijdens het lezen niet direct het verhaal ingetrokken. Sunny lijkt eerder iemand uit een film dan een echt persoon. Ze lijkt geen fouten te hebben en staat wel heel optimistisch en opmerkelijk vriendelijk in het leven. Het taalgebruik is wat eenvoudig en zou ook prima voor een Young Adult kunnen zijn.
Langzaam maar zeker weten Sugar en haar vreemde buren je toch in te pakken en te overtuigen. Dat het verhaal totaal niet reëel is (en niet alleen vanwege de bijen die voor Cupido spelen) neem je na het lezen van het eerste deel voor lief. Het past helemaal in de stijl van het boek; luchtig, romantisch, grappig, vertederend. Totaal onwaarschijnlijk maar goed gedaan en erg leuk.
Het eerste deel van het boek is aardig maar als je de knop eenmaal omgezet hebt en meegaat in de stijl en het absurde verhaal is Honingzoete dagen een heerlijk feelgood boek.
Wanneer Sugar in New York aankomt loopt ze interessante mensen tegen het lijf. Niet alleen ontmoet ze haar buren die allemaal wat eenzaam zijn en hun eigen problemen hebben, maar ook de werkeloze portier George. Al deze mensen komen in de ban van haar optimisme en charme en gaan heel voorzichtig proberen meer van hun leven te maken. Door Sugar krijgen ze ook meer contact met elkaar en als ze in de loop van het boek meer een groep gaan vormen zorgt dat voor vermakelijke situaties. Sugar helpt al deze mensen zonder er iets voor terug te vragen.
Maar wanneer ze de knappe Theo tegen het lijf loopt en niet durft toe te geven aan haar gevoelens voor hem, schieten haar nieuwe vrienden haar te hulp.
Bij de oude portier George kan ze voor het eerst in jaren praten over de problemen uit haar verleden. Maar ook twee buren die altijd ruzie hebben slaan de handen ineen om haar te helpen.
Zonder al te veel moeite valt alles op zijn plek en komen ook de levens van haar buren weer op de rails. Niet heel waarschijnlijk maar wel erg leuk om te lezen.
Tekst achterflap
Cherie-Lynn 'Sugar' Wallace volgt elke lente haar bijen naar een nieuwe stad. Dit jaar, toen ze koningin Elisabeth VI op de oude landkaart van haar opa neerzette, bleek New York haar bestemming.
Daar aangekomen loopt ze behalve haar nieuwe buren - zoals de schuwe Ruby, Lola en haar zoontje Ethan, chef-kok Nate die niet van mensen houdt en de werkeloze oud-portier George - vrijwel meteen de knappe Schot Theo tegen het lijf. Hoewel hij haar hart sneller doet kloppen, weigert ze daaraan toe te geven.
Sugar gelooft niet meer in de liefde, maar de bijen wel...
