Met haar meeslepende en prachtig geschreven boek "De kleur van de herinnering" wist Care Santos zonder moeite mijn hart te raken.
Naar haar boek"Verlangen naar Chocolade" was ik dan ook heel benieuwd. Niet alleen vanwege haar vorige boek maar ook omdat de inhoud van het boek me aansprak.
Verlangen naar Chocolade
De achterflap van het boek geeft aan dat het over drie verschillende vrouwen gaat uit drie verschillende eeuwen. Sarah, Candida en Mariana, verbonden door hun verlangen naar chocolade. Geschiedenis, interessante vrouwen en chocolade, mijn interesse was gewekt.
Wat de vrouwen nog meer verbindt dan hun verlangen naar chocolade is een porseleinen chocolade kan (met inscriptie) die ze alle drie in hun bezit hadden.
In de twintigste eeuw koopt Sarah de kan in een antiekwinkel. Ze weet niets over de geschiedenis en probeert er meer over te ontdekken. Ze heeft een speciale band met deze kan en zegt hierover: In voorwerpen wonen geschiedenissen en stemmen die ze vertellen. Soms is het net of ik ze hoor als ik aan haar ruik. Over Sarah zouden de stemmen kunnen vertellen dat ze eigenaar is van een gerenommeerde patisserie-chocolaterie in Barcelona. En vast zit in een ingewikkelde driehoeksverhouding.
In de negentiende eeuw groeien Candida en Aurora samen op en zijn bijna vriendinnen. Nooit echt, want de een is een dochter van invloedrijke personen, de ander het dienstmeisje. Waar voor Candida chocolade bij haar levensstijl hoort - ze schenkt het dagelijks uit haar porseleinen kan - is dit voor Aurora een onbereikbare luxe. Tot Candida haar echtgenoot verlaat voor een Napolitaanse tenor en het leven van beide vrouwen voor altijd veranderd.
In de achttiende eeuw is Mariana het middelpunt van een complot waarbij zowel de Franse als de Engelse koning achter het geheim van haar cacaobonenmaler proberen te komen. Zij komt in het bezit van de kostbare chocoladekan die na lange tijd en allerlei verwikkelingen uiteindelijk in handen van Sarah komt. Waar de geschiedenis van de kan abrupt tot een einde komt in onze eigen tijd.
Drie vrouwen, drie verhalen met een eigen schrijfstijl
Het boek bestaat uit een aantal delen. In de korte delen, zoals de prelude, wordt wat meer achtergrond informatie gegeven over de kan. In de drie lange bedrijven worden de verhalen van de drie verschillende vrouwen verteld en de geschiedenis van de kan die hen bindt.
Het boek begint in het heden en gaat daarna steeds een stuk terug in de tijd tot aan de oorsprong van de kan.
Voor ieder verhaal is een andere schrijfstijl gekozen.
In het eerste bedrijf wordt er over Sarah geschreven, waarbij de verteller ook duidelijk aanwezig is. Het verhaal gaat heen en terug in de tijd en weet niet direct te boeien. Ook komt de manier van vertellen wat gekunsteld over. Toch blijkt er een mooi en gecompliceerd persoonlijk verhaal te zijn over drie oude vrienden, oud zeer, liefde en vriendschap. De tweespalt waarin Sarah verkeert door haar liefde voor 2 mannen wordt heel rustig en treffend neergezet. Net als het feit dat ze voor haar werk als chocolatier eigenlijk te weinig waardering krijgt. Zowel het persoonlijke verhaal als dat van de kan is niet onaardig en redelijk interessant maar dat is niet genoeg om het rustige tempo te compenseren.
Aurora en niet Candida is wat mij betreft de hoofdpersoon in het volgende verhaal. Deze keer is het geschreven aan Aurora door een onbekend persoon. Het is vertellend in de "je" stijl met zinnen als Je vertelde niemand iets of We laten de tijd verstrijken.
Hoewel deze stijl niet mijn voorkeur heeft las dit deel toch vlotter dan het eerste verhaal.
Hier word je meegenomen naar een ander tijdperk waar afkomst bepaald wie en wat je bent in het leven en hoe oneerlijk dit is. Hoe Aurora aan de kan komt en hoe ze uiteindelijk haar plekje in de wereld opeist is een lief en vertederend verhaal. Jammer genoeg lijkt het verhaal verre van af, net eigenlijk als het verhaal van Sarah dat ook nog niet compleet aanvoelde.
Het laatste verhaal gaat nog een stukje verder terug in de tijd en leest wel als een compleet verhaal. Deze keer wordt het in de ik-vorm verteld door een assistent van de Franse koning. Hij moet een belangrijk geschenk naar een meesterchocolade maker in Spanje brengen en hem over halen zijn geheimen bekend te maken. Zo leert hij Mariana, de vrouw van de chocolade meester, kennen die probeert het werk van haar man te doen. Dat een vrouw niet telt in die tijd wordt pijnlijk duidelijk gemaakt.
In dit tijdperk komt het beste de passie voor chocolade naar voren, zelfs koningen vechten om de nieuwste technieken en om het exclusieve bijzondere product dat chocolade toen was. Verwachtingen zijn niet helemaal uitgekomen.
Hoewel er veel moois in het boek te vinden is, zoals de geschiedenis van de kan en de kijk op chocolade in verschillende tijdperken heeft het boek toch niet aan mijn verwachtingen kunnen voldoen.
De vele schrijfstijlen waren net te veel van het goede en maken het verhaal aardig om te lezen maar voegen weinig toe. Zowel de geschiedenis van de kan als het chocolade vak is interessant maar mist iets dat je meesleept en laat uitzien naar de rest van het verhaal. Het leven in verschillende periodes geeft een goed beeld van die tijd maar mist wat aan vaart en betrokkenheid bij de lezer. De verhalen vormen gezamenlijk te weinig samenhang om meeslepend te zijn en als losse verhalen geven ze het gevoel niet af te zijn. En hoewel ze prettig lezen en zeker iets hebben weten ze toch net niet echt te raken en komen eigenlijk niet verder dan aardig / gemiddeld.
Voor dit boek kom ik dan ook uit op een krappe drie sterren.
