In Seizoenen
In het boek gaat de 59 jarige Annabel Wismar samen met haar zoon David naar het ziekenhuis. Ze krijgen de uitslag te horen van een scan die gemaakt is en het is heel slecht nieuws. De arts zegt dat er veel uitzaaiingen zijn en er geen behandeling meer mogelijk is. Annabel en David wordt aangeraden om in maanden te gaan denken, hooguit in seizoenen.
Annabel laat het er niet bij zitten en gaat naar een arts in België die haar nog wel wil behandelen.
Deze behandeling vergt veel van haar en David komt bij haar wonen om haar te helpen en bij te staan. Niet alleen voor zijn moeder ook omdat hij de gedachte dat zijn moeder misschien niet beter wordt niet kan verdragen. Hij wil dichtbij haar zijn en haar steeds verzekeren dat alles goed komt.
Annabel beseft dat ze deze strijd misschien gaat verliezen maar denkt niet aan opgeven, David heeft haar immers nodig. David is in totale ontkenning en vlucht in dagdromen en lijkt de kijk op de realiteit te verliezen. Zowel Annabel als David gaan door alles wat er gebeurt en de emoties die daarbij loskomen denken aan het verleden. Ieder denkt aan verdriet dat nooit verwerkt is en nu de kop op steekt. Kunnen ze dit loslaten en nog belangrijker kunnen ze aanvaarden dat ze elkaar los moeten laten?
Opgedragen aan moeder
Judith Visser heeft haar roman In seizoenen opgedragen aan haar moeder. Voordat het verhaal begint schrijft ze Voor mijn moeder die bij de eekhoorns is. Een persoonlijke boodschap die nog meer zegt na het lezen van het boek.
In haar dankwoord zegt ze iets wat ik erg ontroerend vind en graag wil laten zien in deze recensie.
Wanneer je over iemand schrijft, kun je een persoon op een bepaalde manier het eeuwige leven geven. Door het personage Annabel losjes op mijn moeder te baseren, hoop ik dat een beetje te hebben gedaan.
Nu denk ik dat een persoon die je in je hart bewaart zeker voor altijd blijft bestaan. De liefde die David en de mensen om hem heen voor Annabel voelen spat gewoon van de pagina's af. Dus ik ben er van overtuigd dat de moeder van Judith Visser er voor altijd ergens zal zijn.
Net als de dierbaren die ik ook aan deze slepende en verwoestende ziekte heb verloren. Zij zijn altijd bij me maar niet zo dichtbij als ik graag zou willen en dat maakte dat het lezen en recenseren van het boek behoorlijk wat emoties losmaakte en herinneringen opriep. Mooie maar ook verdrietige. De herkenning in het boek was groot. Het is knap hoe Judith Visser alle aspecten van het ziek zijn naar voren laat komen zonder er te veel nadruk op te leggen. Door het klein en subtiel te houden en te laten zien dat zelfs na de diagnose kanker de rest van de wereld gewoon door blijft gaan komt haar verhaal extra goed bij je binnen.
Obsessie David
Het verhaal wordt zowel door David als door Annabel in de ik vorm verteld en gaat over alles wat mensen meemaken als ze zelf ziek zijn of als een geliefde ziek is. Maar het gaat ook over het privé leven van David en de vreemde obsessie die hij heeft voor een slechts 12 jarig meisje dat op zijn jeugdliefde lijkt. Hij gaat hierin ver en dreigt zijn grenzen totaal te verliezen. Wat mij betreft is dit geen aanvulling op het verhaal, David en zijn gedrag staat tegen en roept weerzin op. Zelf als er iets meer verteld wordt over zijn achtergronden weet David geen begrip op te roepen.
In seizoenen vertelt naast het verhaal van het ziektebeeld van Annabel heel veel andere mooie kleine en grotere verhalen. Zoals de geschiedenis achter de eekhoorn, over de vervlogen ambities van David en ook komt de warme band die Annabel met haar ex heeft mooi naar voren. De kracht van moederliefde voor een al volwassen zoon wordt krachtig en ontroerend tot uiting gebracht. De demente moeder van Annabel, gezond van lichaam maar niet van geest, heeft een geheel eigen plek in het boek.
Wat mij betreft doet het verhaal van David en zijn obsessie voor een jong meisje afbreuk aan dit verhaal. Het boek heeft ook zonder dit genoeg en waarschijnlijk zelfs meer te bieden.
Annabel
Annabel is een sterke vrouw die veel respect en meeleven op roept in het boek, en dat verandert niet wanneer blijkt dat ze ook haar fouten heeft gemaakt en trauma's heeft. Ze wordt er alleen maar menselijker en echter van.
Het deed me verdriet om te lezen dat ze niet met David kon praten over het feit dat ze misschien dood zou gaan. Tegelijkertijd was ik onder de indruk en ontroerd door haar moederliefde waardoor ze bleef vechten voor David. Het was ook verdrietig wat ze mee moest maken in het ziekenhuis. Het voelt hard en onmenselijk hoe ze behandeld werd.
Van de diagnose tot het moment dat ze afscheid van deze wereld neemt gebeurt er meer dan wat er in deze recensie beschreven kan worden. Maar ik kan wel zeggen dat alle facetten, emotioneel en praktisch aan bod komen. En niet alleen de negatieve belevingen. Er is ook ruimte voor de momenten dat het Annabel lukt om even gewoon te genieten van een mooi moment.
Dit alles is prachtig en heel eerlijk en oprecht geschreven en raakte daardoor rechtstreeks mijn hart.
 |
| Boekgegevens |
| Titel: | | In Seizoenen |
| Auteur: | | Judith Visser |
| Uitgever: | | The House of Books |
| Verschenen: | | Januari 2016 |
| ISBN: | | 9789044347500 |
|
|
Labels: 3.5 sterren, Recensie